Wendy heeft Downsyndroom en gaat 25 jaar geleden voor het eerst een dagje kijken bij Annita en Harry en hun kinderen Marnix (3) en Jacqueline (4). Het gezin woont op een half uurtje rijden. Het bevalt goed en Wendy gaat al snel een heel weekend om de drie weken. We betalen vanuit het pgb.
Wederzijds respect is de basis voor een jarenlange samenwerking. Annita en Harry vangen haar als het nodig is wat vaker op dan afgesproken. Tot zij tien jaar geleden besluiten om te gaan verhuizen. Oei, dat is voor ons een stuk verder rijden. Na overleg gaan we gewoon verder. Wij brengen Wendy halverwege de route, waar Annita haar overneemt op de parkeerplaats van een MacDonalds. Prima geregeld.
Verhuisd
Twee jaar geleden zette Wendy de stap naar een Thomashuis dat bij puur toeval in de woonplaats van haar gastgezin is gelegen. Ook nu weer speelde de vraag, gaan we stoppen of gaan we door? Wendy woont nu volledig buitenshuis, maar het voelde niet goed om het contact na al die jaren zo maar te beëindigen. Na overleg besloten we dat Wendy om de maand een weekend bij Annita en Harry gaat logeren. Annita haalt haar op en brengt haar weer thuis.
Ik hoop nog vele jaren
Hun kinderen zijn inmiddels de deur uit, maar komen speciaal naar huis als Wendy er is of als iemand uit het gezin jarig is en dat samen met Wendy gevierd wordt. Opa en oma’s zijn ook haar grootouders geworden. In oktober gaan we samen vieren dat Wendy al 25 jaar bij hen komt.
Dit is mede mogelijk gemaakt door het pgb. Als ik dat niet had gehad was deze opvang nooit mogelijk geweest. Ik hoop, dat we nog vele jaren zo door kunnen gaan.