Zijn maiden speech in de Tweede Kamer trok de aandacht. ‘Laat je niet beperken door je beperking, maar kijk naar wat je wel kunt. Ongeacht je handicap.’ Met deze uitspraak maakte Nederland kennis met Daan de Kort (28), sinds dit voorjaar Tweede Kamerlid voor de VVD. Zijn levensverhaal onderschrijft deze overtuiging: Daan is vanaf zijn vijftiende slechtziend en weet hoe het is om te leven en werken met een beperking.
Auteur: Karin Poldervaart
Als slechtziende was het even wennen in de Tweede Kamer, vertelt Daan: ‘Alles is natuurlijk nieuw, maar een oud pand met op- en afstapjes is niet handig voor iemand met vier procent zicht. Gelukkig is iedereen ontzettend dienstbaar. De griffier en bodes helpen me. En als ik iets nodig heb, ben ik mondig genoeg om het te vragen.’ In zijn maiden speech, de eerste toespraak die een nieuw Kamerlid houdt, benadrukte hij dat een beperking je er niet van moet weerhouden om een zinvol leven te leiden.
Survival modus
Daan weet waar hij over praat. Hij was vijftien toen hij door een zeldzame botziekte nagenoeg blind werd. ‘Ik zie alleen contouren. Net genoeg om zonder stok te lopen.’ Pas op latere leeftijd merkte hij welke impact dit had op zijn leven. ‘In het begin waren het vooral praktische dingen. Tandpasta op mijn tandenborstel doen of drinken inschenken ging ineens lastig. Maar ik stond in de survival modus, zocht mijn manieren om te overleven. Toen ik ouder werd realiseerde ik me pas dat ik bepaalde sporten niet kon doen, dat studeren in een andere stad complex was en het met daten ingewikkelder ging.’
Eigen verantwoordelijkheid
Daans sterke wens om zijn eigen leven te leiden, botste regelmatig met goedbedoelde adviezen van instanties. Zo kreeg hij te horen dat hij beter naar een middelbare school voor slechtzienden kon overstappen. ‘Dat wilde ik helemaal niet. Ik kom uit een ondernemersgezin, mijn ouders hebben me opgevoed met het idee: niet zeuren, maar de schouders eronder. Ze hamerden erop dat ik zelf verantwoordelijk ben. Die boodschap is overgekomen. Ik wil zelf bepalen hoe ik mijn leven leid.’ Met doorzettingsvermogen en hulp van vrienden en experts slaagde hij voor zijn havo en studeerde hij af in de bestuurskunde.
Overal een mening over
Daans politieke interesse begon vroeg. Als tienjarige las hij de krant en had hij een mening over onderwerpen als sport en economie. Hij rolde de politiek in toen een docent hem meenam naar een lokale vergadering van de VVD. Daar voelde hij zich meteen thuis. Onder zijn lijsttrekkerschap werd de VVD de grootste partij in Veldhoven. Na een periode als wethouder, waarin hij er onder andere voor zorgde dat Veldhovenaren gratis konden parkeren in de binnenstad, kwam hij in beeld voor de Tweede Kamerverkiezingen. ‘Na assessments en trainingen belandde ik op plaats 28, hoog genoeg om gekozen te worden.’
Pgb is essentieel
Daan heeft zelf geen zorg in zijn portefeuille. ‘Dat doen andere collega’s. Ik heb een bestuurskundige achtergrond, van waaruit ik rondom werkgelegenheid en voor mensen met afstand tot de arbeidsmarkt een waardevolle bijdrage kan leveren, thema’s die voor pgb-houders ook belangrijk zijn.’ Hij vindt dat het pgb gekoesterd moet worden voor mensen die wars zijn van instanties die bepalen hoe jij je leven moet inrichten en die eigenwijs genoeg zijn om zelf keuzes te maken. Hij herkent deze instelling bij pgb-houders die hij spreekt. ‘Het pgb is een essentieel instrument, waarmee je zelf de regie houdt over zorg en leven.’ Over hoe het geld besteed moet worden, is hij duidelijk: ‘Het pgb is er voor zorgkosten en niet om andere zaken te financieren. Dat moet zo blijven.’
Drempels weg
Als Tweede Kamerlid wil hij er onder andere voor zorgen dat de overheid en instanties weer vanuit burgers gaan denken. ‘Instanties geven vaak advies vanuit de beste bedoelingen, maar niet altijd gericht op de persoon.’ Ook wil hij werk aantrekkelijker maken voor mensen met een afstand tot de arbeidsmarkt. ‘Ik ben op mijn achttiende volledig afgekeurd, maar verdiende al snel mijn eigen geld als DJ Braille en in de lokale politiek in Veldhoven. Ondanks mijn beperking kon ik dus wel degelijk aan de slag. Ik wil het voor bedrijven aantrekkelijker maken om mensen met een beperking aan te nemen. En voor jongeren met bijvoorbeeld een Wajonguitkering, die huiverig zijn om hun sociale zekerheid op te geven. Ik wil het hen makkelijker maken de uitdaging aan te gaan. Zodat ze, als dat nodig is, weer kunnen terugvallen op hun uitkering. Het is zo belangrijk, werken, het brengt zoveel. Het draagt bij aan je persoonlijke ontwikkeling en levensgeluk. Ik gun iedereen die baan.’
Contact
De komende tijd gebruikt Daan om zich verder te verdiepen in zijn portefeuilles binnenlandse zaken en onderdelen van sociale zaken en werkgelegenheid. Hij komt graag in gesprek met iedereen die ervaringen met hem wil delen. ‘Door mijn beperking is mijn gehoor goed ontwikkeld, ik kan ontzettend goed luisteren. Heel handig voor een politicus.’ Via social media is hij eenvoudig te bereiken: kijk op daandekort.nl.