Samen met mijn oudste zoon heb ik de gewoonte om na een ziekenhuisbezoek een verrassingsei te kopen bij het winkeltje in het ziekenhuis. De laatste keer hoorde ik mezelf verveeld tegen mijn zoon zeggen: ’Zullen we weer een chocolade ei gaan zoeken in het winkeltje?’. Het was altijd zo’n mooi moment toen hij klein was. Nu hij bijna 16 jaar is, merk ik op dat het mij begint te irriteren. Waarom? Ik vind het toch zo leuk dat hij nog steeds van die kleine dingen kan genieten?
Ik sta er even bij stil en merk op dat het voelt als een sleur. Al bijna 16 jaar loop ik ziekenhuis in en uit. Al zeker 12 jaar koop ik zo’n chocolade ei. Al die tijd kan ik na het eten van het ei zijn mond afvegen en zit alles onder de chocola. Zucht. Ik schud met mijn hoofd en bekritiseer mijn eigen gedachte. Genieten zullen we, van elk moment!
We lopen samen het winkeltje binnen en vlak naast het gevonden ei zie ik een klein boekje vol met bemoedigen de quotes liggen. You Can Do It’ staat er op de voorkant. Het fijne van quotes is dat ze er altijd voor je zijn als je ze nodig hebt. Ik voel direct een verlichting.
Op dat moment beslis ik de sleur te doorbreken en wat minder kritisch op mezelf te zijn. Ik mag er best van balen. Hij baalt van het ziekenhuis en ik van de sleur. We doen dit samen en ook ik mag mezelf iets geven. ‘Joris, voortaan kopen we iets kleins voor jou en voor mij. Met een ei en het boekje lopen we glimlachend naar de kassa.
Tijdens het schrijven van deze column ligt het boekje op mijn bureau. Ik sla zomaar een bladzijde open en lees: ‘Leg de toekomst in goede handen – je eigen. van Mark Victor Hansen. Ik realiseer me dat deze quote niet alleen voor mij bedoeld is, maar voor alle lezers van deze column die het even nodig hebben.