Hey Eef, hoe is het?” Vraagt Laura, mijn personal trainer, als ik de sportschool kom binnenlopen. “Goed hoor.” Lieg ik. “Zin om lekker te trainen.” Dit tweede is overigens geen leugen.
Wellicht heb je in mijn vorige column gelezen hoe ik een half jaar geleden mijn vrienden, familie én 10 zorgverleners in Nijmegen heb achtergelaten, om mijn lang gekoesterde droom na te jagen en in Amsterdam te gaan wonen. En ik moet zeggen: so far so good. De havermelk smaakt binnen de ring nóg lekkerder, de toeristen vliegen me om de oren en volgens de mensen om mij heen klink ik steeds
meer als ‘iemand uit de Randstad’.
Maar goed, waar ik ook naartoe ga en wat een nieuwe stad ook te bieden heeft, mijn pgb-administratie wurmt zich iedere keer weer ongevraagd mee de koffer in. Zo ook in Amsterdam, waar ik in één klap 10(!) nieuwe zorgverleners moest aanmelden bij de SVB. 10 keer vulde ik mijn gegevens in (je BSN-nummer uit je hoofd kennen, is trouwens een absolute red flag) en 10 keer die van de nieuwe zorgverleners. 10 namen, 10 BSN-nummers, 10 rekeningnummers, 10 identiteitsbewijzen, 10 handtekeningen. Afijn, je kent het wel.
Al snel lag de brievenbus vol met post van de SVB. Bij het contract van Emma stond de komma bij de vergoeding verkeerd (€200,00 i.p.v. €20,00). Bij Tess was ik de achterkant van haar rijbewijs vergeten mee te sturen. En als klapper op de vuurpijl konden alle contracten pas officieel worden goedgekeurd, wanneer mijn Wmo-budgetten waren toegekend (waarvan de aanvraag voor een keukentafelgesprek nog liep, in verband met een wachtrij waarvan niemand wist hoe lang). “Maar ik heb gewoon mijn Zvw-uren en alleen die declareer ik. Ik heb de Wmo op het contract alvast aangeklikt, zodat ik straks niet voor álle 10 zorgverleners dezelfde wijziging hoef door te voeren.” Zei ik met een verhoogde hartslag door de telefoon tegen de mevrouw van de SVB. “Ik snap het zei zij, maar helaas werkt het systeem zo.”
Laura legt een ladder klaar op de grond waarmee we altijd de training starten. Ik háát die ladder, maar ga er vandaag als een malle overheen. “Even die hartslag omhoog Eef!” Roept Laura. “Topsport dit!”
Ja, en het pgb ook, denk ik.
bron: Eigenwijs nr. 1 juni 2024
