Ik hou van mijn pgb, echt waar. Ik kan me geen leven zonder pgb voorstellen. Ik hoorde laatst dat er een gemeente was (geen idee welke, doet er ook niet toe) die een flink bedrag had betaald voor een rolstoelbus. Vervolgens vroeg het gezin, dat de bus dankbaar in ontvangst nam, een gehandicaptenparkeerkaart aan. Dit gezin kreeg toen van die zelfde gemeente, die dus net dat flinke bedrag had betaald voor die rolstoelbus, te horen dat daar een ‘bewijs van handicap’ voor nodig was. Een bewijs. Want dat zojuist betaalde bedrag was kennelijk niet voldoende bewijs dat de gebruikers van deze rolstoelbus daadwerkelijk een handicap hebben? Stel je toch eens voor dat ze hun rolstoelen voor de lol gebruiken? Stel je voor dat ze eigenlijk gewoon kunnen lopen, rennen, fietsen, springen en autorijden?
Mocht je mij nog niet kennen, dan is het om deze column te begrijpen even handig om te weten dat ik ben geboren met een ander lichaam dan de meeste mensen. Ik ben namelijk geboren met afwezigheid van bepaalde ledematen (nee, mijn moeder heeft geen Softenon geslikt tijdens de zwangerschap). Dit betekent dat ik twee korte armen zonder handen heb en ook korte benen zonder knieën, maar ik mag wél in de Python. Stel je dus even voor dat dit al mijn hele leven zo is en ook mijn hele leven zo zal blijven. En toch heb ik in de afgelopen 8 jaar al 4(!) keer een pgb-indicatie ingediend, waarin ik iedere keer exact hetzelfde invulde om vervolgens exact hetzelfde pgb te krijgen. Want stel je toch eens voor dat ik opeens wakker was geworden met volledige armen en benen.
Maar! Nu heeft minister Conny Helder ervoor gezorgd dat we maximaal 5 in plaats van 2 jaar geïndiceerd kunnen worden als budgethouders met een stabiele zorgvraag en een chronische behoefte aan verpleging en/of verzorging op basis van de Zorgverzekeringswet (Zvw). Dus stel ik word 90 jaar oud, dan bespaart mij dat zo’n 19(!) indicaties. En dat, lieve mensen, doet mij zéér deugd. En stél dat ik dan toch ooit wakker word met volledige armen en benen. Neem dan maar van mij aan dat ik met álle liefde afscheid neem van mijn pgb, om voortaan zelf mijn eigen billen af te vegen.