Vandaag, 14 juli 2021, is het precies 5 jaar geleden dat in Nederland het VN-verdrag Handicap in werking is getreden. Ieder(in) deelt op haar site zeven verhalen van ervaringsdeskundigen. Onze directeur Aline Molenaar is één van hen. ‘Over vijf jaar moet het uitgangspunt zijn dat iedereen het leven moeten kunnen leiden dat hij of zij wil.’
Steeds meer mensen begrijpen waar toegankelijkheid over gaat. Maar het blijft vaak hangen in leuke dingen en losse oplossingen. Het is goed dat er steeds meer festivals toegankelijk zijn. En voor mijzelf is het bijvoorbeeld fijn dat audiodescriptie is opgenomen in de subsidievoorwaarden bij het filmfonds.
Maar bij echte beleidsterreinen als onderwijs, werk of inkomen, daar moet nog hard worden gewerkt. Of denk aan de eigen bijdrage in de zorg. Hoe kan het dat mensen met een levenslange beperking levenslang een eigen bijdrage moeten betalen? Op die punten zie je dat mensen met een beperking echt nog niet dezelfde kansen en rechten hebben als andere Nederlanders.
Over vijf jaar moet het uitgangspunt zijn dat iedereen het leven moeten kunnen leiden dat hij of zij wil. Of het nu gaat over waar je woont, met wie je woont of welke opleiding je wilt doen. En dat je daarin wordt begeleid door iemand die er voor je kan zijn is als dat nodig is.’
Lees Alines hele verhaal op iederin.nl.
Werk aan de winkel
Illya Soffer, directeur van Ieder(in): ‘Ondanks meer aandacht staan mensen met een beperking nog steeds op achterstand.’
Nog niet iedereen in de samenleving kent het VN-verdrag Handicap en weet wat dat betekent. Mensen met een beperking worden nog steeds als ‘zielig’ of juist ‘inspirerend’ gezien en hun beperking moet ‘gefixt’ of genezen worden. Deze manier van denken staat haaks op het VN-verdrag Handicap. Een inclusieve samenleving neemt heel veel beperkingen weg en laat mensen juist in hun waarde.
Alle geïnterviewden zijn van mening dat Nederland over vijf jaar inclusiever en toegankelijker moet zijn. Ervaringsdeskundige Eva Westerhoff: ‘over vijf jaar zou toegankelijkheid een gezamenlijke verantwoordelijkheid moeten zijn van overheid en bedrijfsleven. Zodat je niet hoeft te vragen of er iets geregeld moet worden om mee te kunnen doen, maar dat dat al geregeld is. Dat bij het organiseren van een bijeenkomst of het inrichten van de openbare ruimte mensen met een beperking zijn betrokken. Maar ook dat bedrijven zien dat mensen met een beperking waardevol zijn voor hun organisatie. Als medewerker en als klant.’
Illya Soffer: ‘Onze hoop is gevestigd op een nieuw kabinet dat afrekenbare doelen stelt en geen vage, goedbedoelde voornemens. We pleiten voor ministeries die voldoende middelen hebben om op hun terrein voor verbetering te zorgen.’
Lees het hele bericht en alle ervaringsverhalen